kurs

1. Brać, wziąć kurs na coś «zmierzać w określonym kierunku, do wyznaczonego miejsca»: Okrążyli jedną i drugą wyspę na Jeziorze Dobskim i wzięli kurs powrotny na Giżycko. Płomyk 11/1953.

2. Być w kursie

a) «być w obiegu, w powszechnym użyciu»

b) «być zaznajomionym na bieżąco z aktualnymi tendencjami, rozwojem wydarzeń, orientować się w czymś dokładnie»: Był już w kursie sprawy i oświadczył, że zasadniczo zgadza się. T. Dołęga-Mostowicz, Kariera.

3. Kurs na lewo (w lewo) «skłanianie się ku zasadom lewicowym, wprowadzanie tych zasad w życie»: (...) ich program dopiero powstaje, ale już widać, że przyjmują kurs na lewo (...). Roz bezp 1996.

4. Kurs na prawo (w prawo) «skłanianie się ku zasadom prawicowym, wprowadzanie tych zasad w życie»: Pierwszą osobą w rządzie – oczywiście obok kanclerza – był minister Reichswehry Gröner, który po reorganizacji gabinetu w październiku 1931 r. (i skierowaniu jego kursu jeszcze bardziej na prawo) objął nadto tekę ministra spraw wewnętrznych. F. Ryszka, Noc.

5. Puścić coś w kurs «przeznaczyć coś do powszechnego użytku»: (...) puścili w kurs fałszywe monety (...). Roz bezp 1996.

6. Wypaść z kursu «stracić w czymś orientację, przestać orientować się w czymś na bieżąco»: (...) kilka lat nie było mnie w kraju (...). Jestem zupełnie zdezorientowany, wypadłem z kursu (...). Roz bezp 1999.

Iść, pójść, ruszyć itp. w kurs zob. iść 9.